De vakantie in Curacao

Hoi allemaal!

Vorige week maandag was het dan zover, tijd om te vertrekken. Het afscheid nemen van iedereen op Schiphol was verschrikkelijk, maar toen ik later in het vliegtuig zat voelde alles ook gewoon weer goed.

Nu, een week later, zit onze vakantie in Curacao er alweer op, maar wat was het ontzettend mooi daar. We verbleven in een hostel, waar we een eigen slaapkamer en badkamer hadden, maar een gedeelde keuken en eetruimte. De andere gasten die er zaten waren allemaal vriendelijk, dus dit was prima.
De eerste ochtend dat we daar moesten ontbijten begon goed, we liepen vol enthousiasme naar de koelkast om ons eten te pakken.... totdat we zagen dat er een enorme kakkerlak op de koelkastdeur zat. Uit reactie zijn we natuurlijk allebei weggerend, hebben we een tijd voor de keuken gestaan om te bedenken hoe we dit nu moesten doen en uiteindelijk hebben we de moed bij elkaar geraapt. Ik hield de koelkastdeur open en de kakkerlak in de gaten, Marleen pakte het eten en toen gauw weg daar.

We hebben in Curacao veel stranden bezocht, heel veel meer dan strand is daar immers ook niet. Zo zijn we naar Mambo beach geweest, Avilla beach (een strand dat bij een hotel hoorde) en we zijn naar het Westpunt van het eiland geweest.

Om op het Westpunt te komen was trouwens ook een heel avontuur. Eerst moesten we ruim 20 minuten lopen naar Otrabanda (een plaatsje). Van daaruit zouden we met de bus gaan, want het was ruim 40 kilometer. Inmiddels wisten we al dat er wel bustijden waren, maar dat ze er nooit op de juiste tijd waren of vertrokken, uiteindelijk hoefden we niet lang te wachten voor we vertrokken. De busrit was een avontuur opzich, de buschauffeur reed natuurlijk veel te hard zoals iedereen daar doet, dit in combinatie met gigantische heuvels en enorme gaten in de weg gaf me even het gevoel dat ik in een attractiepark was.
Eenmaal aangekomen bij de bushalte waar we eruit moesten, kwamen we erachter dat we nog een enorm eind moesten lopen naar het strand. Dus met een temperatuur van ongeveer 35 graden, cactussen aan de kant van de weg en zonder drinken liepen we vol goede moed naar het strand. Het strand was ontzettend mooi, dus achteraf was het de busrit en de hitte meer dan waard.

Op donderdag hebben we met dolfijnen gezwommen, dit hadden we al geboekt in Nederland, omdat dit iets was wat we niet wilden missen. Toen we binnen kwamen bij de Dolphin Acedemy moesten we een hele stapel papieren invullen en akkoord gaan met de voorwaarden. Ik was al een beetje nerveus, maar toen ik in de voorwaarden las: ''De dolphin acedemy kan niet verantwoordelijk worden gehouden voor eventueel ernstig letsel- tot de dood van de gast'' durfde ik helemaal niet meer. Natuurlijk moeten ze zulke dingen erop zitten, mocht er ooit eens iets gebeuren.
Na wat uitleg liepen we naar het water, waar de dolfijnen waren. De dolfijnen stonden hier ook centraal: als zij er geen zin in hadden, ging het niet door en werd het verplaatst naar een andere dag, want ze wilden de beesten tot niets dwingen, maar dit kwam niet vaak voor zeiden ze.
Totdat ze de dolfijnen ieder naar de juiste plek wilden brengen, hoorden we ineens iemand roepen 'time out'. Het bleek dat 2 van de dolfijnen drukker met elkaar aan het spelen waren dan met hun trainers. Ook dit kwam uiteindelijk allemaal goed en het was een geweldige ervaring om naast zo'n groot beest in het water te zwemmen.

Ook hebben we nog een trip gemaakt naar Klein Curacao, een onbewoond eiland. Op het moment dat we op de boot waren en uitleg kregen, werd ons verteld dat we tegen de stroming in moesten, de golven erg hoog waren en we alle spullen binnen moesten leggen want we zouden zeiknat worden. Op dat moment dacht ik shit, dat wordt een wild bootritje, in het begin was het wel leuk, tot ik op een gegeven moment behoorlijk misselijk begon te worden. Dan is een uur op de boot erg lang. Als je wilde lopen moest je je vastklampen aan een van de jongens van de bemanning, anders was lopen gewoon niet mogelijk vanwege de golven. 
Na ongeveer anderhalf uur waren we op Kein Curacao, hier hebben we gesnorkeld (waarbij we zelfs een zeeschildpadje hebben gespot, die nergens bang voor was en gewoon op je af kwam zwemmen) en een beetje over het eiland heen gewandeld. Één van de jongens van de bemanningsleden had tegen me gezegd ''you are my princess today'' en zo werd ik inderdaad behandeld haha, ik hoefde maar wat te vragen of hij deed het voor me.

Dat was sowieso het grootste verschil tussen zowel Curacao als Aruba en Nederland, de mensen daar zijn veel vriendelijker. Iedereen groet elkaar, achter alles wat ze tegen je zeggen, zeggen ze dushi (=schatje), als je op straat loopt toetert echt bijna elke auto, niet omdat je niet uitkijkt, maar om je te groeten. Dat zal ik straks in Nederland nog missen. Zonder te kijken de straat oversteken kan daar trouwens wel, want ze stoppen daar toch allemaal wel. Het schijnt ook dat de helft van de mensen daar zonder rijbewijs rijdt, omdat er toch bijna geen politie op straat is, maar er gebeuren bijna geen ongelukken.

Onze laatste avond in Curacao hebben we nog een strandfestival kunnen bezoeken. Het was een erg leuk, druk feestje met vooral veel Nederlanders. Helaas moesten we wel rond 11 uur weer terug, omdat we met de bus waren gekomen.

Gisteren zijn wij naar Aruba gevlogen, hier hebben we maar 1 nachtje geslapen. We zouden eigenlijk de volgende ochtend om 10.00 uur naar Suriname vliegen, echter werd dit op het laatste moment nog veranderd naar 14.50 en uiteindelijk zelfs 15.30 uur. Het was dus een enorme lange zit op het vliegveld, maar uiteindelijk zijn we aangekomen bij ons huis in Suriname.

Het huis ziet er opzich goed uit, alleen alles is een beetje oudbollig en krakkemikkig, maar ik geloof dat dit normaal is hier. Op mijn slaapkamer zitten welk gordijnen, maar daar merk je niets van want ze maken het nog niet eens een klein beetje donkerder. Het zal allemaal even wennen zijn denk ik en uiteindelijk weet je niet beter.
Komende dagen gaan we de buurt hier een beetje verkennen en vrijdag hebben we kennismaking in het ziekenhuis waar we stage gaan lopen, dus de rest over Suriname zal ik schrijven in de volgende blog!

Groetjes uit het zonnige en warme Paramaribo!