De maand september alweer voorbij!

Hoi allemaal!

Inmiddels hebben we de eerste twee stage weken er alweer op zitten en ben ik alweer bijna vier weken van huis. De eerste drie dagen waren enorm wennen, met name omdat er heel weinig patiënten op de afdeling lagen en er veel verpleegkundigen in dienst waren, waardoor je weinig te doen had.

De vierde dag was een wereld van verschil, ik stond ineens ingepland als teamoudste op een zaal van zes patiënten. Dit houdt in dat ik op dat moment de zorg voor deze patiënten moest coördineren, dit terwijl ik amper ingewerkt was. Ze hebben hier hoge verwachtingen van HBO-stagiaires, helemaal op het moment dat je vierdejaars bent. Ondanks dat het al zo snel was, ging het allemaal prima en was het eigenlijk heel erg leuk om te doen.

Daarnaast ben ik mee geweest naar de neuro-bespreking, waarbij alle patiënten op de afdeling besproken worden met de arts, fysiotherapeut en logopedist en ben ik mee gegaan naar het multidisciplinair overleg. Ook hier worden alle patiënten besproken, maar dan een stuk uitgebreider. Zo krijgen we steeds meer taken en verantwoordelijkheden, wat erg leuk is. Door een stage in het buitenland te volgen worden wel ineens je ogen geopend met betrekking tot hoe goed de zorg in Nederland eigenlijk is trouwens, het is een wereld van verschil. Met name door de financiële situatie hier in Suriname.

Vorige week zaterdag wilden we een relaxdagje inlassen, door naar White Beach te gaan. Dit is een strand dat een klein uurtje rijden is vanaf ons huis. We hadden koekjes, broodjes en drinken gekocht, de tassen waren ingepakt dus het wachten was op onze taxichauffeur (deze beste man neemt het niet zo nauw met de tijd). Eenmaal aangekomen bij White Beach bleek er de hele dag een festival te zijn, dit betekende dat wij onze voedselvoorraad voor niets hadden gekocht. We mochten niets meenemen het terrein op, maar we konden het daar ook niet achter laten. Weggooien vonden we ook zonde, dus hebben we onze taxichauffeur maar weer opgebeld, om te vragen of hij nog in de buurt was zodat hij onze tassen vol eten op kon halen. Zo gezegd, zo gedaan, de taxichauffeur kwam terug en heeft onze tassen opgehaald.

In de tussentijd heb ik trouwens mijn eerste aapje in het wild gezien, een doodshoofdaapje. Deze hebben we helaas niet op de foto kunnen zetten.

Toen we binnen waren bij White Beach bleek het een stuk kleiner dan verwacht. Er stond een groot podium met muziek, in verband met het festival. Gelukkig nam dit niet het hele strand in beslag dus hadden we nog een plek waar we onze handdoeken neer konden leggen.

Het was natuurlijk niet te vergelijken met de ontzettende mooie blauwe zeeën in Curaçao, aangezien het water hier bruin is, maar het was wel even lekker om in af te koelen.

Na het ondiepe stuk van het water, was de rest van de rivier afgezet met netten en hekken, omdat hierachter wilde piranha’s zwemmen, lijkt me inderdaad niet prettig om daar tussen te zitten.

Op het moment dat we het wel gezien hadden op White Beach, hebben we onze taxichauffeur weer gebeld om ons te komen halen. We hadden al afgesproken dat we hem wat extra geld zouden geven, omdat hij ook speciaal terug was gekomen om onze spullen te halen. Onderweg stopte hij bij een kraampje waar ze watermeloenen verkochten, om er één te halen. Toen hij ons bij huis afzette en wij weg wilde lopen, riep hij: ‘’Deze is voor jullie hoor!’’ Bleek dus dat hij de watermeloen voor ons gekocht had.

’s Avonds zijn we met z’n vieren wezen stappen bij Danceclub Tequila, om onze relaxdag even goed af te sluiten.

Afgelopen donderdag hadden we een drukke dag gepland. Eerst stage tot 15.00 uur, dan naar de Hermitage Mall (dit is het grootste winkelcentrum van Suriname) en tot slot naar de bioscoop om de nieuwe Bridget Jones film te kijken. Begin van de week hadden we de filmtijden al opgezocht en dachten we dat we dit goed konden combineren met een middag shoppen.

Nadat we uitgeshopt waren liepen we om 21.00 richting de bioscoop, toen we vier kaartjes bestelden voor Bridget Jones vertelde de dame achter de kassa dat deze film om 18.30 uur al had gedraaid. Bleek dus dat de tijden van de films hier elke donderdag wijzigen en hadden we onze film gemist, zodoende hebben we onze taxichauffeur maar weer gebeld om ons op te komen halen. In de tussentijd hebben we nog even kunnen kijken bij een danswedstrijd die bezig was bij het winkelcentrum.

Op vrijdag hebben we poging 2 ondernomen om Bridget Jones te gaan bekijken, dit keer zijn we wel om 18.00 uur weggegaan en waren we er wel om 18.30. Dit keer hebben we de film dus wel gehaald. Ik was blij dat er niets mis is met mijn Engels, aangezien ze hier in bioscopen geen ondertiteling kennen.

Vandaag (1 oktober) zijn we allemaal vroeg opgestaan om een fietstocht te gaan doen in Commewijne. We hebben eerst 10 kilometer gefietst naar de boot, vanuit daar zijn we met de boot (en de fietsen) naar de overkant gevaren, waar we aankwamen in Nieuw Amsterdam. Hier hebben we Fort Nieuw Amsterdam bekeken en zijn we naar het openlucht museum geweest.  (Waar ik heel charmant op een kanon wilde gaan zitten voor een foto, maar ik achter het kanon ging zitten in plaats van erop).

 Vervolgens zijn we doorgefietst naar Mariënburg, waar we de oude suikerfabriek wilden bezoeken. Helaas waren de bossen om de fabriek heen zo dichtgegroeid dat we het niet van dichtbij hebben kunnen bekijken. Tot slot zijn we nog doorgefietst naar Alkmaar, hier wilden we een overstap doen om oude plantages te gaan bekijken, maar er was geen boot te bekennen dus zijn we teruggefietst.

In Mariënburg zijn we vervolgens weer op de boot gestapt om terug te gaan naar Leonsberg (de plek waar we ook op de boot gestapt waren). Onderweg heeft de jongen van de boot nog een stukje verder gevaren, omdat hij ons dolfijnen wilde laten zien. Deze waren er op dat moment niet, niet zichtbaar in ieder geval, dus moeten we maar wachten tot we op 8 oktober onze dolfijnen & kaaimannen toer gaan doen.

Eenmaal aangekomen in Leonsberg zijn we met heel erg veel pijn in onze billen (onze zadels zijn niet erg bil-vriendelijk) nog 10 kilometer teruggefietst naar huis. Al met al hebben we dus ruim 35 kilometer gefietst vandaag.

Net hebben we alle tripjes die we nog willen gaan doen (onder andere: Brownsberg, Stonisland, Jeep safari, Dolfijnen & Kaaimannen toer, ziplinen & quadrijden etc.) maar eens gepland, op onze eigen gecreëerde kalender. Tot nu toe hebben we op één weekend na alle weekenden al bijna volgepland, dus we hoeven ons in ieder geval niet te vervelen.

Verder is het hier nog steeds hetzelfde, we wandelen bijna dagelijks naar de supermarkt om vergeten boodschappen te halen, lopen er veel zwerfhonden door de straat die op de meest idiote tijden besluiten om een blafconcert te geven en hebben we een ontzettend leuk buurmeisje Zoey, die zich volgens mij nooit kan gedragen, aangezien we vanaf ’s morgens vroeg haar moeder al horen schreeuwen: ‘’ Zoey niet doen, Zoey hou op, Zoey blijf af etc). Overigens is dit wel handig, mocht ik ooit vergeten mijn wekker te zetten.

Nu lijkt het me wel weer genoeg voor deze keer:)

Liefs uit het steeds warmer wordende Paramaribo.